Wie zijn we

Even een blik in het verleden: wie is Virtute Dei, hoe is deze tot stand gekomen en waarom bestaat zij precies? De vereniging bestaat nog niet zo lang. Juni 2007 was zij officieel een feit. Voor die tijd kwamen de studenten van De Gereformeerde Kerken in Nederland (hersteld) al wel samen om onderwerpen bespreken in het licht van Gods Woord. Nu volgt een kort overzicht over hoe het ongeveer gegaan is.

Reden voor de oprichting
De Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt, waar de meeste leden voorheen lid van waren, dwaalden af van Gods Woord. Er was een proces bezig van verslapping en afbreuk van Gods Woord. Zo nam de generale Synode van Zuidhorn in 2002/2003 on-Schriftuurlijke besluiten over onder andere het vierde en het zevende gebod, over verkeerde liederen en over het Schriftgezag. Door die afdwalingen kwam er een oproep tot reformatie (dat is terugkeer) naar Gods Woord. Helaas werd er aan die oproep door kerkelijke vergaderingen geen gehoor gegeven, waardoor de noodzaak tot vrijmaking geboren werd. Zo zijn De Gereformeerde Kerken in Nederland (hersteld) ontstaan. De studenten die toen bijeenkwamen hadden zich van de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt vrijgemaakt of waren onderweg om zich van die kerk vrij te maken. En die studenten wilden graag met elkaar als broeders en zusters zich verdiepen in onderwerpen, om zo een gereformeerde mening te vormen. Men zag in: in zo’n roerige tijd waarin veel op de studenten afkomt is het belangrijk om elkaar tot hand en voet te zijn! Aansluiting bij andere, bestaande studentenverenigingen was ook geen goede oplossing. Soms vanwege het morele verval wat er had plaatsgevonden, soms vanwege het (kerkelijk) gesloten karakter van de vereniging. Maar vooral, omdat je niet werkelijk op hetzelfde fundament met elkaar door kon spreken over belangrijke geloofszaken.

De beginfase
De eerste keer dat we als studenten bij elkaar kwamen was op 11 november 2005 te Wezep. Natuurlijk was dat nog in een zeer pril stadium. Er werd wat afgetast naar de wensen, de doelstelling, de doelgroep, de frequentie en de onderwerpen van bespreking. De behoefte werd gevoeld om als studenten, die tegelijk broeders en zusters van elkaar waren, elkaar te helpen. Om na te denken over zaken waar we tegenaan liepen in het geloof, in de studie en in het studentenleven. Om deze redenen bleven de studenten vergaderen. Eerst bij hen thuis (zo is er vergaderd in Wageningen, Utrecht en Zwolle), later op een vaste locatie in Utrecht. Al in de tweede vergadering kwam er een formulering van de doelgroep. Die formulering luidde als volgt: de vereniging heeft als doelgroep studenten van het HBO en VWO en eventueel mensen van het MBO die lid van zijn De Gereformeerde kerken in Nederland. Als vaste prik werd er voorafgaand aan de vergadering een gezamenlijke maaltijd gehouden. Op elke vergadering werd telkens een volgende vergadering gepland en het onderwerp voor die vergadering vastgesteld. Dit ging een poos zo door. Alleen kostte die organisatie iedere keer behoorlijk veel tijd. En omdat de avonden al zo schaars waren keer in de maand kwamen de studenten bijeen) en de tijd al zo kort was (meestal moesten de mensen weer om 22:00 met de trein, bus, metro, fiets en auto naar huis) werd er naar een andere methode gezocht. Zo werd het idee geboren om statuten te maken en een bestuur te verkiezen, waardoor er allerlei huishoudelijke zaken niet iedere keer op de vergadering hoefden te worden besproken. Het bestuur kon dan al deze organisatorische dingen regelen en de vergaderavonden zouden zo behoorlijk ontlast worden. Vanaf toen gingen drie vrijwilligers zich buigen over conceptstatuten waarover de vergadering dan mocht stemmen. Op 29 juni 2007 anno Domini is de studentenvereniging opgericht door middel van het aannemen van statuten en het verkiezen van een bestuur. De vereniging kreeg een penningmeester, een secretaris en een voorzitter van de toen nog naamloze gereformeerde studentenvereniging. De vereniging was een feit!

En verder
In de loop der tijd veranderden enkele zaken. Zo is de frequentie van vergaderen omhoog gegaan naar één keer in de drie weken. De onderwerpen zijn vooruit gepland en georganiseerd. Het aantal commissies gestadig uitgebreid. Virtute Dei heeft een huishoudelijk reglement gekregen. Verder werd en wordt er elk jaar een kamp georganiseerd (tot nu toe altijd in Bakkeveen) en er verschijnt jaarlijks een jaarboek. De vereniging heeft in het tweede seizoen ook haar naam gekregen, namelijk:

Virtute Dei
Een naam die een belijdenis is. Een naam die een verwijzing is naar Hem die ons zegent. Door zijn kracht mogen wij leven uit genade, mogen wij ons veilig voelen en mogen wij studeren. Want Gods kracht is ons behoud. Door Gods kracht, Virtute Dei, mogen wij Hem loven. Een voorrecht, wat we maar al te snel vergeten. We lezen in Gods Woord dat Christus die kracht is. Zoals onder andere staat in 1 Korintiërs 1:18: “Want het woord des kruises is wel voor hen, die verloren gaan, een dwaasheid, maar voor ons, die behouden worden, is het een kracht Gods”. En in vers 23, 24: “Doch wij prediken een gekruisigde Christus, voor Joden een aanstoot, voor heidenen een dwaasheid, maar voor hen, die geroepen zijn, Joden zowel als Grieken, prediken wij Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods”. Een lijfspreuk waar we het teken van op ons voorhoofd mogen dragen en de lofzang in ons hart. Hij staat centraal in ons leven. Hem willen wij dienen en verheerlijken. In al onze bezigheden en dus ook in onze studie. In Christus vinden wij elkaar, als studeergenoten, als broeders en zusters. In die kracht bouwen wij elkaar op en onderwijzen wij elkaar vanuit Gods Woord. De belijdenis dat Christus onze Heiland en onze Koning is, is ons fundament en ons beginsel. Wat is het dan mooi om die belijdenis te mogen uitstralen in de naam van onze vereniging: Virtute Dei!

Het is allemaal nog niet heel groots, maar hopelijk is het wel dienstbaar voor de studenten. Daar gaat het tenslotte om. Dat moeten we ook in het oog houden. Dienstbaar zijn, om elkaar te helpen in de studie, meningsvorming, weerlegging van verkeerde dingen en om een goede gereformeerde visie te ontwikkelen en ons leven te blijven richten op Christus. Zo mag onze naam tegelijk een waarschuwing zijn voor allen. We moeten ons er telkens weer door laten bepalen, dat we leven door Gods kracht. Niet door eigen kracht. Niet omdat wij zo goed zijn, of omdat we 'wijs' zijn en de goede weg uit onszelf wel zullen zien. Nee, het is de Here die ons zal bewaren, zoals Hij belooft heeft. Een belijdenis die ons hart moet blijven vormen: door Hem, door zijn kracht, Virtute Dei! Het belangrijkste is nog niet vermeld. Namelijk dat we telkens samen konden komen, gezellig samen waren, lekker hebben gegeten en bovendien allerlei onderwerpen hebben besproken. Het is een voorrecht dat het allemaal kon. Dat we zo verder mochten komen, ons inzicht hebben verrijkt en ook elkaar beter hebben leren kennen. Wij zijn dankbaar voor al de zegeningen die de Here ons gegeven heeft en wij bidden dat Hij ons steeds weer de krachten geeft, tot verheerlijking van zijn Naam. Virtute Dei.